دوستت دارم 62

سلام دوستای عزیزم...

بفرماید ادامه برای خوندن این قسمت ...

عاشقتم شصت و دو

مین هو اخمی به چهره متعجب خود داد گفت: واقعا؟...چهره ش تغییر کرد اخمش بیشتر شد گفت: واقعا دختر بیتربیت و گستاخیه...این دری بری ها چی بود که گفت...هنری اخم کرده بود سرش را تکانی داد وسط حرفش گفت: اره عمو...خیلی گستاخ بود...مثل یه ماده گرگ خطرناک بود...ولی خیلی خوشگله...وای نمیدونی چه حرفهای میزد... اصلا معلوم نبود چش بود...از کجا پر بود...یا مست بود....ولی خیلی خوشگله...خیلی هم خوش لباسه...ولی اخلاق خیلی گندی داره...احترام بزرگ از خودشو نگه نمیداره...ولی خوشگله...یونهو تابی به ابروهایش داده به هنری نگاه میکرد حرفش را برید گفت: توهم که گلوت پیشش گیر کردها معلوم نیست چی داری میگی...داری بدشو میگی یا ازش تعریف میکنی؟...تکلیف خودتو مشخص کن بچه....مین هو چهره ش اخم الود بود روبه یونهو گفت: همینو بگو ...پسره عاشق شده معلوم نیست چی میگه؟...

هنری هنگ از حرف مین و یونهو چشمانش گشاد و ابروهای بالا رفت گیج گفت: هااا؟..چی؟... کی عاشق شده؟...مین هو ویونهو باهم پوزخند زدنند مین هو گفت: هیچی اقای چویی هنری  عاشق شده...هنری از جوابش چشمانش گشادتر شد گفت: هاااااا؟ ... کی؟...من؟...عاشق شدم؟...عاشق کی؟...یونهو دهان باز کرد تا جوابش را بدهد که شیوون که به حالت نیم خیز روی تخت دراز کشیده بود با چشمانی خمار و بیحال نگاهشان میکرد با صدای خیلی ضعیفی مهلت نداد گفت: اذیتش نکنید...خوب پسرم ...عاشق شده...مگه بده...بهتره از شما دوتاست...که یکی 25 و..یکی 30 سالشه...هنوز هیچکی رو تو زندگیتون  ندارید...

مین هو و یونهو رو به شیوون کردن هر دو چهره شان اخم الود شد دهان باز کردن تا حرفی بزنند که اینبار سون آه مهلت نداد دستش را بالا اورد گفت: اقایون...کاری به اوپا نداشته باشید...اولا حالش خوب نیست...باهاش کل کل نکنید...دوما هم ...اوپا راست میگه ...شماها باید دست بجنبونید...دوست دختر بگیرد...چیکار به اوپا و پسرم دارید...سوما پسرمو هم اذیت نکنید...چون منم دوست دارم پسرم ازدواج کنه... هنری از حرف سون آه چشمانش بیشتر گرد شد با صدای کمی بلند وسط حرفش گفت: یاااااااا ... یاااااااااا ... مامان...مین هو لبخندی زد با چشمانی گشاد شده حرف هنری را برید گفت: اوه ... اوه ...دکتر کیم...ارومتر...ما که چیزی نگفتیم...مبارک پسرتم باشه...

یونهو که گویی به چیز دیگری فکر میکرد حرفهای سون اه را نشنید بی مقدمه بحث را عوض کرد روبه شیوون که از حرفهای سون آه و مین هو لبخندی خیلی کمرنگی روی لبان سفید شده ش نشسته بود کرد وسط حرف مین هو گفت: شیوون...از این حرفا بگذریم...این دختره ...دختر چو کیوهیون... چرا این حرفا رو زد؟...تو معشوقه پدرشی یعنی چی ؟ ... منظورش چیه؟... نکنه پدرش...اخمش بیشتر شد چشمانش ریز شد گفت: گیه؟...ولی اگه گی باشه...چطور با یه زن ازدواج کرده صاحب دختر شده؟... واقعا حرفهای این دختره عجیبه...مطینا این حرفها رو از سر دیوانگی نزده... مستم که نبوده...چون اون دختر دیونه نیست... مستم نبود...همینجوری سر عصبانیت اون حرفا رو زده...چون کلا وقتی عصبانی هستی ...یعنی همه همینن...وقتی عصبانی میشیم...رازها رو لو میدیم...یا چیزی که نباید بگیم رو میگیم...این دختر هم عصبانی بود...مطمین چیزی که مربوط به پدرش بود نباید میگفت رو گفت...این یعنی پدر اون نسبت به تو احساس داره؟...من که باورم نمیشه...

با حرفهای یونهو مین هو و سون آه لبخندشان محو با اخم روبرگردانند به شیوون نگاه کردن گویی منتظر جواب او بودن. هنری هم ابروهایش تاب داد بالا داده چشمانش کمی گشاد منتظر جواب پدرش بود. شیوون با لبخند خیلی بی رمقی خمار به یونهو نگاه میکرد برای چند ثانیه به همان حالت به یونهو که ساکت شد منتظر جواب شیوون بود نگاه میکرد با صدای خیلی ارام و ضعیفی گفت: بهتره حرفهای دخترو فراموش کنی...دنبال جوابی براش نباشید...اون دختر چیزهای گفت که نباید میگفت...بهتره به جای فکر کردن و دنبال جواب برای حرفهای دختر فکر مریضا باشید...مریضا به کمک شماها احتیاج دارن...این مهمه...واینکه...لطفا یکیتون برید به کیوهیون شی بگید بیاد اینجا...کارش دارم...اگه وقت استراحت یا داروش نیست...بیداره ...میتونه بیاد اینجا ...میخوام ببینمش...اگه میتونستم خودم میرفتم...یا نه...روبه سون آه کرد نفسش را صدادار بیرون داد تا جایی تازه کند گفت: میشه بهم کم کنی رو ویلچر بشینم برم تو سالن...میخوام بارش برف رو نگاه کنم...به کیوهیون شی هم بگید بیاد اونجا ...باهام حرف بزنیم...واقعا از دراز کشیدن روی این تخت خیلی خسته شدم...

سون آه ابروهایش بالا رفت قدری چشمانش گشاد شد گفت: چی؟...رو ویلچر بشینی؟...ولی اوپا...تو هنوز حالت مناسب نشستن روی ویلچر نیست...درسته خسته شدی...ولی ...من هو با حرفهای شیوون که جوابی به پرستشهای یونهو نداده بود چهره ش توهم رفته بود با جملات اخر شیوون اخمی کرد وسط حرف سون آه گفت: تو هر چی بگی نمیشه راضیش کرد...مگه نمیشناسیش دکتر کیم...این شیوونه...دکتر چویی ...وقتی میگه خسته شده ...میخواد رو ویلچر بشینه...در هر صورتی شده مارو راضی میکنه...پس به جای کل کل کردن...خسته کردن خودمون وخودش...بهتره بذاریمش رو ویلچر...ببریمش سالن...ولی زودی برش گردونیم...یعنی به این شرط که زود برگردی تو تختت ...خودتو خیلی خسته نکنی... میرم سراغ کیوهیون شی... تو رو هم میبرم به سالن...شیوون دوباره لبخند کمرنگی زد با صدای ضعیفی گفت: چشم...

************************************

کیو تابی به ابروهیاش وچشمانش قدری گشاد شد با صدای که از بیحالی گرفته بود گفت: چی؟...تو واقعا همچین حرفهای به دکتر چویی زدی؟... من باورم نمیشه...دختر تو چی فکر کردی؟...واقعا تو به کی رفتی؟...چقدر گستاخ و بی پروا شدی؟...چرا انقدر بیتربیتی؟ ...درسته من و پدرم اصلا اجدامون ادمهای مغرور و خودخواهی هستیم...ولی بیتربیتی تو خاندان ما مورثی نیست...این نیش دار بودن زبونت واقعا شرم اوره...تو به دکتر چویی که جونتو نجات داده با بی شرمی گفتی معشوقه منه؟...به چه حقی همچین حرفی زدی؟...برای چی؟...چرا زبونت انقدر نیش داره وبی شرمانه ست؟...به کی رفتی تو؟...

دونگهه دستانش را به روی سینه خود گذاشته بود پشت به دیوار تکیه داده بود با اخم نگاهش میکرد با صدای ارامی وسط حرف کیو گفت: به خودت...زبون تو هم نیش داره ...مثل نیش مار و عقرب میمونه...وقتی با زبونت نیش میزنی تا ته ادم میسوزه...کیو چهره ش درهمتر و اخمش بیشتر شد یهو روبه دونگهه کرد که هیوک امان نداد، میدانست کیو عصبانی حساب دونگهه را بابت حرفهای که زده میرسد پس به داد دونگهه رسید سریع گفت: بله دخترت یه حرفهای به دکتر چویی زد که من شرمم اومد...یعنی داشتم اب میشدم میرفتم تو زمین...هر چی هم گفتم بس کن...گوش نمیداد...

کیو اخمش بیشتر شد نگاه ازرده ای به هیوک روبه سولبی کرد که کنار تخت ایستاده بود سرش پایین بود با گوشه لحاف که روی پاهای کیو بود بازی بازی میکرد با صدای گرفته و خسته ای گفت: واقعا نمیدونم چی بگم... فکرشو نمیکردم دخترم انقدر حماقت کنه...به دکتری که جونشو نجات داد ...جون پدرشو نجات داد ...حتی حالاهم اون دکتر که با اون وضعیت بد حالیش داره منو معالجه میکنه...همچین حرفهای زدی...اون دکتر نه...اصلا زدن اون حرفها به دکتر چویی رو بیخیال....تو فکر عابروی پدرتو نکردی؟... میفهمی چی گفتی؟...جلوی چند نفر دیگه برگشتی اون حرفا رو زدی؟...پدرتو انقدر بی عابرو کردی ...فکر میکردم دخترم بزرگ شده...عاقله...ولی میبینم اشتباه کردم...تو اون حرفهای زشت رو به دکتر چویی زدی...اونم برگشته گفته تو دختر قوی هستی...اره حق داره بگه.... دخترم انقدر قدرتمنده که عابروی پدرشو میزاره زیر پاش...هر چی دلش میخواد به یه بزرگتر میگه بهش توهین میکنه...

سولبی بغض کرده بود سرش پایین  چشمانش خیس اشک شده بود لبانش را بهم میفشرد تا بغضش را فرو دهد ولی بیفایده بود اشک ارام و بیصدا روی گونه هایش میغلطید ارام سرراست کرد با صدای لرزان از بغض وسط حرف پدر نالید: ببخشید بابا...من خیلی گستاخی کردم...حرفهای خیلی بدی زدم...حرفهای زدم که نمیدونم چطور باید بابتش از دکتر چویی معذرت خواهی کنم...حرفهای که حتی عابروی پدرمو بردم...مکثی کرد از گریه بی صدا لب زیرنش میلرزید چشمانش از گریه سرخ شده بود نالید : بابا...من...من خیلی دوستت دارم...منو ببخش...جلو رفت دستانش یهو دور گردن کیو حلقه کرد سرش را در گردن کیو فرو برد صورتش را در گردن کیو مخفی کرد هق هق ارام گریه ش درامد با صدای خفه ای گفت: بابا ..خواهش میکنم خوب شو...بابا من دختر بدیم...ولی بخاطر همین دختر بد خوب شو...من جز تو کسی رو ندارم بابا...خواهش میکنم...بابا نمیر...خواهش میکنم...

کیو که از دست سولبی عصبانی بود ولی با بغل کردن و گریه و حرفهای سولبی چهره ش تغییر کرد گویی عصبانیتش را فراموش کرد دستانش دور کمر سولبی حلقه شد با ناراحتی به دخترش نگاه کرد گفت: سولبی ...اروم باش دخترم...چی میگی تو؟... کی گفته من میمیرم؟...من قرار نیست بمیرم... سولبی با حرف پدرش بی اختیار هق هق گریه ش بیشتر شد که همین زمان چند ضربه به در نیمه باز اتاق خورد . کیوو دونگهه و هیوک باهم رو به در کردنند که مین هو در استانه در ایستاده بود با اخم و چهره ای توهم به انها نگاه میکرد امان نداد کسی جواب دهد گفت: ببخشید کیوهیون شی...میتونید بیاد به سالن...دکتر چویی میخواد باهاتون حرف بزنه... میشه بیاد؟...

کیو چشمانش گشاد و ابروهایش بالا رفت گفت: چی؟... شیوون میخواد باهام حرف بزنه؟... هیوک و دونگهه هم با حرف مین هو چشمانشان گشاد و ابروهایش بالا رفت نگاهشان به کیو شد در نگاهشان میگفتند : اوه...شیوون شی حتما میخواد در مورد حرفهای سولبی باهات حرف بزنه...کیوهیون ...دکتر چویی از عاشق بودن و عشقت فهمید... حتما میخواد باهات دعوا کنه...حالا میخوای چیکار کنی؟... شیوون فهمید...کیو هم هاج و واج نگاه میکرد  نمیدانست شیوون چیکارش دارد واقعا بخاطر همین میخواست ببیندش؟....

***************************

شیندونگ روی میز خم شد دستانش روی میز ستون کرد با اخم و چشمان ریز شده به سونگمین  نگاه میکرد گفت: اقای لی...بهتره همه چیزو بگید...دیگه سکوت و طفره رفتن فایده ای نداره...شما قصد جون چهار مرد رو کردید...چهار مردی که باند فرشته سیاه رو تشکیل میدادن...شما بهشون دستور دادید که دکتر چویی رو بدزدن...شما میخواستید اونا رو بکشید.... تا همه چیز مخفی بمونه...اونا شمارو لو ندادین...ولی بیفایده بود...اون چهار مرد به موقع نجات پیدا کردن...شما موفق نشدید...حالا باید همه چیزو بگید...بگید چرا دستور دادین دکتر چویی رو بدزدن؟...چرا اقای لی؟...

سونگمین ظاهرش بهم ریخته بود کاملا مشخص بود اوضاع خوبی ندارد و چهره ش درهم و از خستگی و ترس بیرنگ بود با کلافگی گفت: من اون کارو نکردم...من اصلا خبر نداشتم که اون چهار نفرو بکشن...درسته من بهشون دستور دادم که دکتر چویی رو بدزدن ... ولی...ولی نمیخواستم دکتر چویی رو اذیت کنن بهش اسیب بزنن...یعنی نمیخواستم این افتاق بیفته...یعنی ...یعنی دستور دادم بدزدنش ...چون....وکیل که ظاهر مرتبی داشت گویی اصلا بازجویی براش مهم نبود چهره ش جدی و اخم الود بود خیلی مطمن نشان میداد با صدای رسایی وسط حرف سونگمین یعنی اجازه نداد سونگمین حرفش را بزند حرفش را برید با خونسردی گفت: چون میخواستیم از پدرش پول بگیریم...این دزدی یه باجگیری بود...شیندونگ با حرف وکیل اخمش بیشتر شد وچشمانش ریز به وکیل نگاه میکرد . سونگمین هم با چشمانی گشاد و ابروهای بالا داده یهو رو به وکیل کرد شوکه از جوابش بود.